Wojtek Groborz

Wojtek Groborz urodził się w Krakowie w rodzinie z muzycznymi tradycjami. Ojciec Maksymilian był legendą puzonu orkiestrowego, Matka pokazała relację zapisu nutowego w stosunku do klawiszy fortepianu, a Wuj Jan był pierwszym nauczycielem sztuki aranżacji. W krakowskich szkołach szkołach muzycznych próbował wiolonczeli fortepianu i puzonu. Na tym ostatnim instrumencie ukończył krakowską Akademię Muzyczną. Nieformalną, ale najważniejszą stała sie dla niego jednak edukacja jazzowa, którą rozpoczął mając 14 lat i to od razu pod okiem Tomasza Stańki i Zbigniewa Seiferta.

Jeszcze będąc w podstawowej szkole muzycznej, a potem w Liceum Muzycznym im. Fr. Chopina, organizował i prowadził szkolne formacje wszelkiego kalibru, od kwartetu do big-bandu, aranżując, komponując i grając na fortepianie. Na jazzowej scenie zadebiutował wraz ze swoją dużą orkiestrą na koncercie otwierającym Krakowskie Zaduszki Jazzowe w 1975 roku. W roku 1978, gitarzysta Jarek Śmietana zaproponował Wojtkowi pracę w popularnej wówczas grupie Extra Ball. Był to kamień milowy w karierze młodego muzyka. Ukoronowaniem tej współpracy było dwumiesięczne tournee wzłóż i wszerz USA.

W latach 80-tych Wojtek grał z czołówką polskiego jazzu, m.in. z Januszem Muniakiem, Janem Ptaszynem Wróblewskim i Henrykiem Majewskim. Po dwu latach współpracy z Przemkiem Gwoździowskim w zespole Axis założył własną grupę After Action Saisfaction, której skład tworzyli: saksofonista Maciek Sikała, trębacz Piotr Wojtasik, puzonista Grzegorz Nagórski, kontrabasista Jacek Niedziela i perkusiści Jerzy Głod lub Krzysztof Zawadzki; praktycznie All-Stars współczesnego polskiego jazzu.
Jesienią 1986 roku Pelcem założył swoje pierwsze trio, do którego zaprosił basistę Antoniego Dębskiego i perkusistę Jacka Pelca. Formacja ta egzystowała tylko kilka miesięcy, ale w tym czasie wystąpiła na niemal wszyskich możliwych polskich fesiwalach jazzowych i uwieczniła swe istnienie na płycie After Action (PolJazz PSJ–187). Także w latach 80-tych, zawsze kiedy ekonomiczne względy pozwalały, Wojtek formował okazjonalne big-bandy.

W 1987 roku rozpoczął, trwającą do dzisiaj, współpracę z legendarnym zespołem Jazz Band Ball Orchestra. Z grupą tą koncertował w Europie, a także, przez wiele lat, na zachodnim wybrzeżu USA.

Po eksploracji wielu stylów jazzu, Wojtek proponuje to, co pokochał w młodości, Be-Bop.
Główni idole Wojtka Groborza, to Dizzy Gillespie, którego kompozycje są nieodłącznym punktem programu każdego koncertu, Thelonious Monk, Charlie Parker, Bud Powell, pianiści z Detroit; Hank Jones, Barry Harris, z którym ma najbardziej emocjonalny związek, jako że uczył się bezpośrednio u niego, Tommy Flanagan, a także aranżer-kompozytor Tadd Dameron, czy też Gil Fuller. Nad tą rzeszą bebopperów unosi się duch Duke Ellingtona, którego Groborz uważa za jednego z największych kompozytorów wszechczasów. i którego przebogate zawiłości muzyczne, adekwatne do osobistych, są źródłem niekończących się przemyśleń.
Wojtek powiada, że, "Be-bop to moja największa muzyczna miłość. Czasami, tak, jak to w życiu bywa zdarza się jakiś skok na bok, ale zawsze wracam na bopową ścieżkę. To w naturalny sposób jest niereformowalne i szczerze, nie odczuwam żadnej potrzeby jakichkolwiek zmian. Oczywiście, to co teraz gram, jest jakąś wypadkową tego co w życiu przeżyłem, słyszałem, widziałem, grałem z innymi, a uzbierało się tego nieco… Myślę, że mam teraz co przekazać".

Około roku 2008 ożywił swoją działalność bandleadera tworząc kilka zespołów; Groovin' High Octette, Klinikum Brazilikum, Collegium Latina, czy też Symptomatic Jazz. Po tych pomysłach zdecydowanie powrócił do swojego tria, a tak któregoś dnia, chcąc napisać nowy repertuar dla Collegium Latina, skomponował niemal cały repertuar dla jeszcze wówczas nie istniejącego kwartetu Paceline 4. który obecnie z powodzeniem zaskakuje słuchaczy nieoczekiwanymi zwrotami akcji. Chęci stworzenia większego składu spełniły się w 2017 r, kiedy to po występie w katowickim NOSPRze, pod hasłem "Wojciech Groborz - Od Tria Do Septetu", materiał z koncertu stał się punktem wyjściowym do utworzenia całkiem nowej formacji — "Orchestra Dedicated", która jest obecnie stałym punktem programu środowych wieczorów w kultowym Jazz Clubie U Muniaka i jednocześnie projektem wiodącym bandleadera.

Wojtek Groborz miał szczęście brać lekcje od wielkich muzyków, "w samej jaskini lwa", w Nowym Jorku. Jego edukatorami byli: Mistrz – Hal Galper, Guru – Barry Harris, a także Michael Weiss i Kenny Warner. Spotkał się także (oczywiście przy klawiaturze) z Haroldem Danko i Jimem McNeelli'm.

Wojtek przekazuje swe doświadczenie muzyczne kolejnym młodszym pokoleniom. Przez całe lata 80-te był stałym członkiem kadry  na warsztatach jazzowych w Chodzieży i innych tego typu przedsięwzięciach i dalej tą działalność kontynuuje. Obecnie wykłada w Akademii Muzycznej w Krakowie w ramach Katedry Muzyki Współczesnej, Jazzu I Perkusji prowadzonej przez Prof. Jana Pilcha. Prowadzi także Big Band Akademii. Do jego wychowanków należą m.in. Bogdan Hołownia, Joachim Mencel, Kuba Stankiewicz i Paweł Kaczmarczyk.